Απόφαση - βόμβα και στην Ελλάδα! Νόμιμη και χωρίς αποζημίωση η απόλυση όσων επισκέπτονται το Facebook την ώρα της δουλειάς

Η συγκεκριμένη υπάλληλος είχε πάρει bonus για καλή απόδοση το 2008
- Της παρακολουθούσαν μέχρι και τα σχόλια που έκανε στο Facebook
- Εργαζόταν στην εταιρεία από το 1989! Κι όμως! Οι επισκέψεις υπαλλήλου στο Facebook και σε άλλες ιστοσελίδες κατά την ώρα της εργασίας αποτελούν νόμιμο λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας χωρίς αποζημίωση, έκρινε το Πρωτοδικείο της Αθήνας.

Με την απαράδεκτη αυτή απόφαση το δικαστήριο δικαίωσε αεροπορική εταιρεία η οποία απέλυσε υπάλληλό της, που επισκεπτόταν καθημερινά και επί ώρες διάφορες ιστοσελίδες και μάλιστα «πιάστηκε στα πράσα» από το διευθυντή της να επισκέπτεται το Facebook.

Τον Ιανουάριο του 1989, γυναίκα προσελήφθη από αεροπορική εταιρεία με σύμβαση εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου ως υπάλληλος γραφείου, προκειμένου να πραγματοποιεί κρατήσεις θέσεων και να εκδίδει εισιτήρια. Από το 2000 ασχολείτο μόνο με τις κρατήσεις εισιτηρίων, ενώ μέχρι το 2008 ελάμβανε και bonus λόγω της καλής απόδοσής της.

Όμως, το Μάιο του 2009, η υπάλληλος έλαβε επιστολή από το γενικό διευθυντή της αεροπορικής εταιρείας με την οποία της γινόντουσαν συστάσεις για μη προσήκουσα εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων, καθόσον αργούσε συστηματικά να προσέλθει στην εργασία της στις 9 π.μ., χρησιμοποιούσε τις τηλεφωνικές γραμμές της εταιρείας για να πραγματοποιεί προσωπικές της κλήσεις και δη όχι αναγκαίες κατά την ώρα της εργασίας της, ενώ χρησιμοποιούσε και το Διαδίκτυο, όπου πραγματοποιούσε επισκέψεις σε ιστοσελίδες άσχετες με την εργασία της, όπως ιστοσελίδες για κοινωνική δικτύωση και ιστοσελίδες συνομιλίας για συναντήσεις ανθρώπων.

Επίσης, στην επιστολή αναφερόταν ότι στις 29.4.2009 καταλήφθηκε από το γενικό διευθυντή και το διευθυντή πωλήσεων της εταιρείας να επισκέπτεται ιστοσελίδα στο Facebook.

Στην ίδια επιστολή ανέφερε ο γενικός διευθυντής ότι εάν συνεχίσει η υπάλληλος την ίδια αντισυμβατική συμπεριφορά, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη λήξη της σύμβασης εργασίας χωρίς καμία περαιτέρω προειδοποίηση.

Στη συνέχεια, η υπάλληλος απάντησε με ηλεκτρονική επιστολή της και κάλεσε το γενικό διευθυντή μέσα σε δέκα μέρες να απολογηθεί γραπτά για την «προσβλητική, ντροπιαστική, συκοφαντική και υπερβολική επιστολή του». Σε αντίθετη περίπτωση θα εκλάμβανε την επιστολή αυτή η υπάλληλος ως «μια πράξη εκδίκησης εναντίον της νόμιμης αντίδρασης» για τη στάση της κατά το παρελθόν (έτος 2008) «ως προς την αλλαγή των μισθολογικών κλιμακίων των απασχολουμένων στην εταιρεία και τη διαμόρφωση της ετήσιας αύξησης των αποδοχών».

Να σημειωθεί ότι, όπως αποδείχθηκε, υπήρξε κοινή συμφωνία εργαζομένων και εργοδότριας εταιρείας και υπογράφηκε σχετικό συμφωνητικό-πρακτικό για το ζήτημα των αποδοχών, το οποίο υπέγραψε και η ίδια χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη αντιπαράθεση.

Αφού έλαβε την ηλεκτρονική αυτή επιστολή, ο γενικός διευθυντής απάντησε στην υπάλληλο με νέα επιστολή του στην οποία την ενημέρωνε ότι εκλαμβάνει τα όσα αναφέρει (στην επιστολή της) ως συνεχιζόμενη εκ μέρους της αντιεπαγγελματική συμπεριφορά που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της εταιρείας και για το λόγο αυτό προχωράει στη λήξη της σύμβασης εργασίας της.

Το Πρωτοδικείο Αθηνών (πρόεδρος η πρωτοδίκης Ελένη Στεργίου) με την υπ' αριθμ. 34/2011 απόφασή του απέρριψε την αγωγή της υπαλλήλου, κρίνοντας ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας από την εργοδότρια εταιρεία ήταν νόμιμη και έγινε για σπουδαίο λόγο.

Το Πρωτοδικείο έκρινε επίσης ότι «η απόλυση της εργαζομένης δεν έλαβε χώρα καταχρηστικά, αλλά νομίμως και στα πλαίσια του καλώς νοούμενου συμφέροντος της εργοδότριας επιχείρησης, καθόσον πραγματικό κίνητρο της καταγγελίας ήταν η πλημμελής και μη προσήκουσα άσκηση των συμβατικών υποχρεώσεων της εργαζομένης, η οποία δημιουργούσε προβλήματα στην ομαλή και αποδοτική άσκηση της εργασίας και στις ανάγκες της επιχείρησης και επέφερε ακολούθως κλονισμό της εμπιστοσύνης της εργοδότριας στο πρόσωπό της, εκ του οποίου εξέλιπε το απαιτούμενο πνεύμα συνεργασίας».

Aκόμη, το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς της υπαλλήλου ότι η απόλυσή της έγινε για λόγους εχθρότητας και εκδίκησης της εργοδότριας εταιρείας.

Από τις μαρτυρικές καταθέσεις αποδείχθηκε, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ότι η υπάλληλος καθυστερούσε να προσέλθει στην εργασία της, ενώ την ώρα της δουλειάς ελάμβανε συχνά προσωπικές κλήσεις συγγενών και φίλων της, τους οποίους εν συνεχεία καλούσε στα τηλέφωνά τους χρησιμοποιώντας τις τηλεφωνικές γραμμές της εταιρείας, γεγονός το οποίο δημιουργούσε πρόβλημα στην εξυπηρέτηση των πελατών.

Ακόμη, ενώ η αεροπορική εταιρεία από το Δεκέμβριο του 2008 είχε στείλει ηλεκτρονικό μήνυμα που απαγόρευε στο προσωπικό της να επισκέπτεται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, ήτοι ιστοσελίδες με περιεχόμενο άσχετο με την εργασία του, παρ' όλα αυτά η επίμαχη υπάλληλος καθημερινά επισκεπτόταν το Facebook προκειμένου να διαβάσει και να γράψει σχόλια, ενώ αρκετές φορές, όταν την καλούσαν πελάτες για να προβούν σε κράτηση εισιτηρίων, τους απαντούσε ότι το σύστημα κρατήσεων δεν λειτουργεί και τους ζητούσε να ξανακαλέσουν αργότερα, προκειμένου να έχει περισσότερο χρόνο για να ασχοληθεί με την περιήγηση στο Facebook.