Επτά αναπάντητα ερωτήματα για το ΖΑΠΠΕΙΟ 2...

1. Εξακολουθεί να επιμένει ο κ. Σαμαράς ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 9,9% του ΑΕΠ και όχι 15,4%, όπως καταγράφει η Eurostat;

Η συγκεκριμένη δήλωση του κ. Σαμαρά στο «Ζάππειο Ι» για όσους δεν την είχαν καταγράψει ήταν:

«Από το 13,6% που ήταν το συνολικό έλλειμμα του 2009, αν αφαιρέσουμε το 3,7% της «δημιουργικής λογιστικής» του ΠΑΣΟΚ, το έλλειμμα πέφτει στο 9,9%». Ισχυριζόταν τότε, πριν την οριστικοποίηση των αποτελεσμάτων για το έλλειμμα ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε πρόσθετη προσπάθεια περικοπών γιατί το έλλειμμα του 2009 ήταν κάτω του 10%. Τώρα που οριστικοποιήθηκαν τα στοιχεία και αποδείχθηκε ότι η δημιουργική λογιστική (όλων των ελληνικών κυβερνήσεων), ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, επιμένει ότι το έλλειμμα ήταν χαμηλότερο, ή αποδέχεται τα στοιχεία της Eurostat; Η απάντηση είναι προφανώς κρίσιμη, γιατί συνδέεται άμεσα με το μέγεθος της δημοσιονομικής προσπάθειας που προτείνει.

2. Εξακολουθεί να πιστεύει ο κ. Σαμαράς ότι είναι «δημιουργική λογιστική»: (α) η υστέρηση εσόδων, (β) οι δαπάνες για το επίδομα αλληλεγγύης που ο ίδιος ψήφισε, (γ) η επιτάχυνση πληρωμών νόμιμων δαπανών δημοσίων επενδύσεων, και (δ) η μη είσπραξη εσόδων από ημιυπαίθριους;

Ο κ. Σαμαράς στο «Ζάππειο Ι» περιέλαβε στη «δημιουργική λογιστική», με την αναθεώρηση της οποίας «μειώνεται το έλλειμμα» κατά 3,7% του ΑΕΠ:

Ένα δις ευρώ «επιπλέον υστέρηση εσόδων». Νόμιμη δαπάνη 500 εκ. ευρώ για την πληρωμή της πρώτης δόσης του επιδόματος αλληλεγγύης που καταβλήθηκε το 2010 και με την ψήφο της ΝΔ στην Βουλή. Μη είσπραξη 1 δις ευρώ εσόδων από τους ημιυπαίθριους στους τελευταίους δύο μήνες του 2009 (μέχρι τον Φεβρουάριο του 2011 τα έσοδα από ημιυπαίθριους δεν είχαν ξεπεράσει τα 160 εκ. ευρώ). Επιτάχυνση νόμιμων πληρωμών 1,3 δις ευρώ του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων του 2009 (στα αξιοπερίεργα ότι ο ίδιος πρότεινε την ίδια μέρα, στο «Ζάππειο Ι», επιτάχυνση πληρωμών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων του 2010, ως «μέτρο ανάσα» για την οικονομία).

3. Εξακολουθεί να ισχυρίζεται ο κ. Σαμαράς ότι είναι δυνατόν να εισπραχθούν 50 δις ευρώ σε «δύο χρόνια» από την «εμπορική αξιοποίηση μικρού μέρους της ακίνητης περιουσίας» και τα σχετικά χρήματα να εξασφαλιστούν «άμεσα με σύγχρονες μορφές προχρηματοδότησης»;

Με δεδομένο ότι:

(α) οι σχετικές διαδικασίες (απογραφή & εκκαθάριση τίτλων και απαιτήσεων επί των ακινήτων, πολεοδομικός έλεγχος και προσδιορισμός όρων δόμησης και χρήσεων γης, διαδικασίες αντικειμενικής αποτίμησης της αξίας τους, διερεύνηση της διεθνούς αγοράς, διεθνείς διαγωνισμοί αξιοποίησης, πιθανές δικαστικές προσφυγές σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, κ.λπ.), απαιτούν πολύ μεγαλύτερο διάστημα, πριν καν αρχίσει το φυσικό έργο της αξιοποίησης,

(β) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Όλι Ρεν), θεωρεί φιλόδοξο τον σχετικό στόχο για το σύνολο του προγράμματος (περιλαμβανόμενων και των ιδιωτικοποιήσεων), για 5 χρόνια, περιλαμβάνοντας και τις πωλήσεις ακινήτων, που έχει αποκλείσει ο κ. Σαμαράς,

(γ) αν έμπαιναν σε δύο χρόνια όλα αυτά τα ακίνητα στην αγορά, υπό τις σημερινές συνθήκες μηδενικής αξιοπιστίας στις διεθνείς αγορές και με δεδομένο το μικρό βάθος και την έλλειψη ζήτησης στην ελληνική αγορά ακινήτων, οι εμπορικές αξίες θα ήταν καταστροφικά μικρότερες της μακροχρόνιας αξίας τους και οι παράπλευρες επιπτώσεις (υπερπληθώρα προσφοράς), θα οδηγούσαν σε κατάρρευση την υπόλοιπη εγχώρια αγορά ακινήτων, και

(δ) η προχρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα -χωρίς να έχουν προηγηθεί οι χρονοβόρες διαδικασίες που περιγράψαμε- είναι ανέφικτη, καθώς οι διεθνείς τράπεζες δεν δανείζουν χωρίς να μπορούν με ασφάλεια να εκτιμήσουν τη χρηματική ροή που θα προκύψει αν βρεθούν στην ανάγκη να κατασχέσουν τα ακίνητα (που ακόμα δεν έχουν καλά-καλά απογραφεί).

(ε) ακόμα και αν βρίσκονταν ιδιώτες να δανείσουν με προχρηματοδότηση, θα ζητούσαν κάποιο είδος υποθήκευσης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και εξοντωτικά υψηλά επιτόκια και αν υπήρχε αδυναμία εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων, η περιουσία του δημοσίου θα χανόταν σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές.

4. Θυμήθηκε κ. Σαμαράς να ρωτήσει τον κ. Ρεν και τους άλλους ευρωπαίους, στις επανειλημμένες συναντήσεις που έγιναν στους εννέα μήνες που μεσολάβησαν αν προτίθενται να δώσουν τις πρόσθετες διευκολύνσεις που ζήτησε από την ΕΕ (πρόσθετη προεξόφληση ομολόγων από ΕΚΤ για πληρωμή κατασκευαστών, μεταφορά υποχρεώσεων χρηματοδότησης εθνικής συμμετοχής ΕΣΠΑ) και τι απαντήσεις πήρε;

5. Συνεχίζει να ισχυρίζεται ο κ. Σαμαράς ότι τα «μέτρα ανάσες» που πρότεινε θα αύξαναν το ΑΕΠ κατά 7%, όταν προκύπτει από την προσεκτική εξέτασή τους ότι υπερεκτιμάται κατά τάξεις μεγέθους η όποια σημασία τους;

Για παράδειγμα:

· Επιμένει ο κ. Σαμαράς ότι η επιτάχυνση της κατασκευής των εν εξελίξει μεγάλων έργων με σύμβαση παραχώρησης ή ΣΔΙΤ, μπορεί να έχει επίπτωση ύψους 1,2% του ΑΕΠ μέσω της «επίσπευσης απαλλοτριώσεων» και της «άμεσης εξόφλησης των υποχρεώσεων του δημοσίου προς τις εμπλεκόμενες κατασκευαστικές εταιρείες», με δεδομένο ότι έχει υπολογίσει δύο φορές το ίδιο μέτρο, δηλαδή την άμεση εξόφληση των κατασκευαστικών εταιριών (μια φορά ως επιτάχυνση έργων με επίπτωση 1,2% και δεύτερη φορά ως εξόφληση κατασκευαστικών με επίπτωση άλλο 1,3%);

· Επιμένει ο κ. Σαμαράς ότι η αναβάθμιση του θερμοδυναμικού αποθέματος κατοικιών, μπορεί να έχει επίπτωση ύψους 0,7% του ΑΕΠ(1,6 δις), όταν ο αρμόδιος τομεάρχης της Ν.Δ. κ. Χατζηδάκης είχε στις καλές -προ της κρίσης- εποχές υπολογίσει μια πρόσθετη επίπτωση 300 εκ. σε δύο χρόνια, σε σχέση με το πρόγραμμα που ήδη εφαρμόζει η κ. Μπιρμπίλη;

6. Με δεδομένο ότι: (α) ο κ. Σαμαράς ζητούσε να υπάρξει άλλο μίγμα πολιτικής χωρίς λήψη πρόσθετων μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής, (β) ότι βασική δέσμευση του μνημονίου αποτελούσε, πέραν των μέτρων του 2010, η λήψη μέτρων 9,5% του ΑΕΠ από το 2011 μέχρι το 2014 (μέτρα που ακόμα και τώρα αναμένεται η αναλυτική συγκεκριμενοποίησή τους από την κυβέρνηση), (γ) ότι ο κ. Σαμαράς δήλωσε στο «Ζάππειο Ι» ότι θα σεβαστεί «απολύτως τους όρους που υπέγραψε η χώρα...», επιμένει και τώρα ο κ. Σαμαράς ότι είναι δυνατόν και να μην ληφθούν τα δεκάδων δις μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που προβλέπει το μνημόνιο και ταυτόχρονα να το σεβαστεί απόλυτα;

7. Εξακολουθεί να υποστηρίζει ο κ. Σαμαράς ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς θυσίες;

Η συγκεκριμένη δήλωση του κ. Σαμαρά στο «Ζάππειο Ι», για όσους δεν την είχαν καταγράψει ήταν:

«Και τώρα θα εξηγήσουμε τι σημαίνει «άλλο μείγμα». Και γιατί αυτό θα βοηθήσει να πιάσουν τόπο οι θυσίες που γίνονται ήδη. Και να μη χρειαστούμε άλλες... Από το 13,6% που ήταν το συνολικό έλλειμμα του 2009, αν αφαιρέσουμε το 3,7% της «δημιουργικής λογιστικής» του ΠΑΣΟΚ, το έλλειμμα πέφτει στο 9,9%...Τα μέτρα που ήδη λήφθηκαν με το Μνημόνιο εκτιμάται ότι θα μειώσουν το διαρθρωτικό έλλειμμα κατά 5,5% μέσα στο 2010 και επί πλέον 1,1% με την επέκτασή τους το 2011. Σύνολο 6,6% όσο σχεδόν το διαρθρωτικό μας έλλειμμα. Φτάνουν!... μέχρι το τέλος του 2011 θα έχουμε εκμηδενίσει και το διαρθρωτικό έλλειμμα (με τα μέτρα που ήδη λήφθηκαν, όχι παραπάνω) και το κυκλικό έλλειμμα (με τα αντισταθμιστικά...). Δηλαδή θα έχουμε μηδενίσει το σύνολο του ελλείμματος».

Τα ερωτήματα αυτά παραμένουν επίκαιρα γιατί δεν απαντήθηκαν ποτέ και συνεχίζουν να καθορίζουν την σοβαρότητα και την αξιοπιστία του κ. Σαμαρά σε θέματα οικονομικής πολιτικής. Σε μια εποχή που οι ευρωπαίοι μπορεί να εξαρτήσουν την πρόσθετη βοήθεια, που με βεβαιότητα θα χρειαστεί η χώρα, από την εθνική συνεννόηση των κομμάτων, η σοβαρότητα των θέσεων του αρχηγού του δεύτερου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος, δεν μπορεί να μην αποτελεί αντικείμενο έρευνας και στοιχειώδους λογικού ελέγχου.

[1] Και τα περισσότερα των οποίων είχε θέσει με επιστολή του σε όλα τα μέλη της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας στις 23.9.2010

[2] Απάντηση του κ. Ρεν στην κοινοβουλευτική ερώτηση του κ. Θ. Σκυλακάκη Ε-001671/2011.